ADIYAMAN’I YAŞAMAK..

Abone Ol

ŞİİRLERDEKİ ADIYAMAN                                                                                                                 (Bir Irgat Kentten Nostaljik/Şiirsel Kareler)

..1?                                                                                                                                                      BİR ŞİİRDİR ADIYAMAN

SEVDASI BAŞIMDA Duman;

Bu ÇİLE’ME YOKTUR derman

DÖKÜLDÜ “DİLİME” Ferman;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

KOMAGENNE’NİN Şen GÜLÜ;

BAĞ-U BAĞÇANIN BÜLBÜLÜ,

BAZEN “CANLI” BAZEN ÖLÜ;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

İ N S A N’LARI HARAP/BİTAP;

DİLLERİNDE (O) “HAK” KİTAP,

YÜREĞİNDEN ÇIKMAZ HİTAP;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

“IRGATLIK!” vermiyor aman;

Sen “PİRİNLE NEMRUT’U” an,

KARADAĞ’DA dursun zaman;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

Ah! HISN-I MANSUR KALESİ;

 TERS “L A L E S İ” NİHALESİ.!

AKMASA DA “Ş E L A L E S İ”;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

ARADIM Hep “ŞEHR-UL EMİN;

HER GELEN ETTİ “B İ R” YEMİN,

KALAMADI (K u ş l a r a)ZEMİN;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN!

AKLIM/RUHUMLA YAZDIĞIM;

ELİM/GÖNLÜM’LE DİZDİĞİM,

Şu “Y Ü R E Ğ İ M E” SARDIĞIM;

BİR “Ş İ İ R D İ R” ADIYAMAN.!

(İHB/Şiir Pazarı-25 Eylül 2022/İst)

KAN-İ BİRÂN..!?

(Kuyular Çeşmesi)

..!?

VEFA

(Bu Şiir, “ADIYAMAN’IN KÜLTÜR Elçisi/SANATÇI” dostlarımız; Aziz ÇELİK-KAHTA’LI MIÇI,       Ve HAMİT ÇELİK ile HÜSEYİN DELIBALTA'NIN şahsında bütün SANAÇILARA ithaf edilmiştir)

..!?

ne hoştu MUSTAFA! (KÂN-İ BİRÂN’DA) Safa;

BÜLBÜL gibi şakırdık-GÖNLÜMÜZDE (bin) Cefa,

HASRETLE ANIYORUM (Ben) O GÜNLERİ LÂKİN;

Şimdiki “İNSANLARDA” kalmamış hiç (bir) VEFA!

FAKİRLİK Yer/boyuydu, GARİPLİK’SE gök/boyu;

Ama “BİZ” bu “KADER’E” karşı “YAKTIK” uykuyu,

Direnmiştik “UMUTLA” söküp ATMIŞTIK LAKİN;

Bugünkü “VİCDANLARDA” kalmamış hiç bir VEFA!

Gündüzleri “BABAN’LA” koştururdun YABANDA;

Bazen Bağda/Bahçede, Bazen Harda/HARMANDA,

HASLETLE SARIYORIM “HÜSEYİN GİBİ” LAKİN;

Şimdiki “HASATLARDA” kalmamış hiç bir VEFA.!

BABAN SAPI sererken, SEN’LE GEM’E binerdik;

ANNEN” Bizi süzerken, Biz “ONA” imrenirdik,

Bir “UKDEDİR” içimde-Boy verdi ÇİMDE LAKİN;

Bugünkü “EVLATLARDA” kalmamış hiç bir VEFA.!

Terzi AYHAN AĞLARDI “Ş e h i r” SİNEMASI’NDA”;

SEN Yürekten çağlarken KAHTA’NIN SEMASINDA,

Doktor NEVZAT “i n l e r d i” Sevdalanırdı LAKİN;

Şimdiki “SEVDALARDA” kalmamış hiç bir VEFA..!

GECELERİ koşardın TAŞARDIN “H A R F A N E D E;

HAMİDOYLA Coşardın-O MEY’SİZ MEYHANEDE,

Aziz ÇELİK (Bestekar),SEN (Gazelhandın) LAKİN;

Bugünkü “EYVANLAR’DA” kalmamış hiç bir VEFA.!

Karda/Kışta varılmaz “NEMRUT’A” gitmek muhal;

Gel! “AZİZ ÇELİK” çalsın, HAMİDO desin BE’MAL,

SEN DE bir “HOYRATLA” şu “HAVAY’I” ısıt LAKİN;

Şimdiki  “HAVALARDA” kalmamış hiç bir VEFA..!

SANAT “ADIYAMAN’IN” meçhul bir GÜFTESİDİR;

SANATÇI o “G Ü F T E N İ N” sahipsiz BESTESİDİR,

BİZ Ki Yıllarca “ONU” ARADIK “SORDUK” LAKİN;

Bugünkü “AGAHLARDA” kalmamış hiç bir VEFA..!

..!?

Ha Geldik/Gidiyoruz “B İ Z !” şu fani DÜNYA’DAN;

Ne kaldı gerimizde! “GAYRI” Dosttan/GADADAN?

Kendime soruyorum “Ş a r k ı/TÜRKÜ’YLE” LAKİN;

Şimdiki “DOSTLUKLARDA” kalmamış hiç bir VEFA.!

(İHB/Şiir Pazarı Şiirleri-VEFA 22 Eylül 2022/İSTANBUL)

     “Adıyaman’ın İl oluşunun 59.Yıl anısına…”

  Adıyaman’ı seyredom - Gözlerim kapalı!     

Kalbimde “Orhan VELİ’NİN” gizemli melali,

Ufkumda (MEDENİ BİR İL’İN) tüten hayali!                                             

  BOYNUMDA “IRGATLIĞIN”  O KASKATI  VEBALİ;     

 ADIYAMAN’I YAŞOM –AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom- Gözlerim kapalı!

Haşin bir bir rüzgar esor- PİRİNDEN/karadağdan,

Sanki haber geturor–NEMRUTTAN/Eski çağdan!

Hiçbir ESER kalmamış Ne BAĞÇADAN/Ne BAĞDAN;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“Ta! CENDERE’DE  çınlor –GARİPLİĞİMİN-sesi,       

Nazarıma nakşolur-HISN-I MANSUR KALESİ!                                                                     

 SIRTIMDA DERTLERİNİN AĞIR/AKSAK KÜFESİ”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“SÜRÜ yok-ÇOBAN şaşkın,KİMSE gitmor-Beriye,

GÜÇ kayıp, İŞİ derdest-BAŞI düşmüş geriye”;               

  Ya AYLAKTIR İNSANI ya da KÖLE/CARİYE”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

KALMAMIŞ ZANAATI, NE DE GAVUR MAHLESİ,

Yüzümde ESİP/DUROR-Ah! “EGOB’UN” nefesi!

KULAĞIMDA; NE KÖRÜK,NE USTA/ÇEKİÇ SESİ”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI!

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“ÖYLE BİR AN OLUR Kİ-HAYALİ- CİHAN DEĞER;

Eğer-ŞEHRİNİ SARIP/İMAR ETMİŞSEN –eğer!

MEĞER SONU HÜSRANMIŞ,BU HAYALİMİN MEĞER;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI!

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“Ah! Bu metruk şehrimde-hep boşa geçor- zaman

Geç gelor/çabuk bitor-Bilmem kimdedir derman?”

RUHUMU YARIP/BİÇOR BİR FEVERAN-I  FERMAN”;       

 ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

GİDENLER sürdü demin/GELENLER etti yemin,

ÇIKTI BETON BLOKLAR,(GÜL’E)KALMADI ZEMİN!!

Şimdi gözümde tütor, (EHİL) bir “ŞEHR-UL EMİN”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

Adıyaman’ı seyredom-Gözleri kapalı!

“Ruhumda deviniyor “KOMAGENE” öyküsü,

Ufkumu perdelemiş pür- HASUTLUK-örtüsü!

Dilime dolanıyor  bir “IRGATLIK TÜRKÜSÜ”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI!

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“YERALTINDA DERDESTTİR PETROLÜ VE MERMERİ;

DURMAK ZAMANI DEĞİL; SEFERİYİM-SEFERİ!

Yoluma taş koysa da-ARLANMAZ- bir SERSERİ”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI!

Adıyaman’ı seyredom- Gözlerim kapalı!

KADİM ÜÇ MEDENİYETİN BELDESİ ŞİMDİ NERDE..

BU KADAR ATIL/AKİM BIRAKILIR MI-YERDE?

SAHİBİ DÜŞMÜŞ DERDE- GÖZÜME ÇEKOM PERDE”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI!

Adıyaman’ı seyredom-Gözlerim kapalı!

“DİLİMDE HASRETİMİN YARIM KALMIŞ BESTESİ,

GÖNLÜMDE UYGARLIĞIN PARLAYAN MEŞALESİ!

NE HASRETİM TÜKENİR, NE DİLİMİN GÜR SESİ”;

ADIYAMAN’I YAŞOM-AH! GÖZLERİM KAPALI..

(İHB-Şiir Pazarı Şiirleri-29.Kasım.2013/ADIYAMAN..

SON/SÖZ;                         

   ALINTERİ/BİR ADIYAMAN ŞİİRİ    

  

. Şafak’ta yollarda açılır gözüm;

Yüzüme vurdukça ZEMHERİ YELİ,

Çalışır bedenim-tutuşur Közüm,

Silaha (KOY) veren (FİŞEK) misali..

Yürür ayaklarım tutar ellerim;

Açılır ÇÖLLERİ sarar GÜLLERİM,

Yerlere/Göklere sığmaz dallarım;

Nimete(DOY)veren uşak misali..

Emeğe aktıkça ALNIMIN TERİ;

Rahmet ve bereket olur bedeli,

Boy verir ürünüm sarar her yeri;

İnsana (SOY) veren(KUŞAK) misali..

Sebile gelince ekmeğim-aşım;

Gaipten uzanır bana DOST ELİ,

Sanki göğe değer bu dertli başım;

Hasada (BOY)veren (BAŞAK) misali;

İnsanı sardıkça emeğim/varım;

Ruhumdan dökülür-sanki NUR SELİ,

O zaman serilir gönül ambarım;

Hünkara (TOY) veren (DÖŞEK) misali..

Paylaştıkça rahmete gark olur tenim;

Devinir gönlümde bir hasret seli,

Vuslata ram olur RUH-U BEDENİM;

Maşuka(KAY)veren (AŞIK) misali..

(İHB/1.Aralık.2011/Adıyaman)