Tevrat, Zebur, İncil ve Kuran. Dört kutsal kitap. Tevrat, Zebur üç bin , İncil ikibin, Kuran bin dört yüz yıldır elden düşmüyor. Zamanın aştığı kitaplar değil, zamanı aşan kitaplar. En büyük özellikleri düşünce ve ilmin her alanına giriyor olmaları. Her kitap ve yazarının bir ömrü vardır ama bunlar ölümsüz. İlahi ve efsunlu bir yönleri var. Hiç bir şiir bunlar kadar efsunlu, hiçbir destan bunlardan daha trajik, hiç bir efsane bunlar kadar inandırıcı değil!Dünya var oldukça elden ele dolaşacak, okunacak ve yaşayacaktır.
Bu kitapların birer yalan ve hezeyan olduğunu söyleyenlerin tümü ölüp yok olmuşlardır. Ama bu kitaplar ilk günkü gibi canlı ve diri. Hangi yazar kitabının Tevrat, İncil veya Kuran kadar kalıcı olmasını istemez ki! Örneğin Nietzsche İsa'ya özenip peygamberliğe soyunmuş, İncil çapında bir kitap yazma çabasıyla Böyle Buyurdu Zerdüşt'ü kaleme almış. Kutsal metinlerin üslubunu kullanarak başladığı kitabı bitiremeden çıldırmış.
Kutsal kitapların dili evrensel, üslubu şiirsel, içeriği ilahidir. Bu yüzden insanı bütün boyutuyla kuşatır. Cahilin de aydının da başvurduğu şaheser. Batı klasikleri Tevrat ve İncil'den doğmuştur. Şark klasikleri Kuran'dan. Batının en ahlaksız ve ateist yazarları dahi Tevrat ve İncil'den ilham alarak yazmıştır eserlerini. Shakespeare, Dante, Nietzsche, Goethe, Balzac, Andre Gide, Hugo, Dostoyevski, Tolstoy... Tevrat ve İncil'den ilhamla yazılmış şiirler, destanlar, hikayeler, romanlar. Ve eserler İlahi Komedya, Faust, Dar Kapı, Karamazov Kardeşler, Diriliş...
Karamazov Kardeşler bir romandan öte bir Hıristiyanlık, Nietzsche'nin Deccal'i ise bir
İncil eleştirisi... Sonra Hariri, Mevlana, Yunus... Kuran'dan ilham almış, asırları aşan Makamatlar, Mesneviler, Şiirler yazmışlardır.
Kutsal kitaplar insanlık tarihiyle neredeyse yaşıttır. Örneğin Tevrat on bin yıllık insanlık öyküsünü anlatır. Kutsal kitaplar öyle bir ırmak ki susuz olan, olmayan da ondan kana kana içmek ister. Bu mümbit çeşme insanları doyurmaz daha çok susuzdurur. Kimi derya içindeki balık gibi olur, kimi de aşırı içmekten çatlayıp ölür. Kutsal kitaplar bazılarını diriltir bazılarını öldürür. Kiminin eserlerinde varlık kiminde ise yokluk olarak karşımıza çıkar. Gazali, Hariri, Mevlana, Tolstoy gibiler bulur, Nietzsche, Dostoyevski, Gide, Sartre gibiler kaybeder.
