Ben sevgiyi annemin şarkılardan fal tutarken naif duygularla şiirlerden fal tutarak öğrendim.

 Yıllar öncesinde bahçede gezerken tesadüfen gözüme çarpıp karşıma çıkan dört yapraklı yoncaydı. Uğuruna inandığım için hemen koparıp şiir defterimin arasına sakladım. Kupkuru öylece duruyordu,  zaman zaman baktıkça  şans vereceğine inanıp o yıllarımı hatırlarım .Bir gün bir rüya gördüm şelale yanında leylaklar ..Herkes gülleri severken ben çocukluğumdan beri leylakları severdim o hoş kokusu başımı hep döndürürdü. Sonra her şeyin enerji yaydığını frekansının olduğunu öğrendim. İnsanın frekansından kat kat  fazla gülün kokusunun olduğunu direk beyine etki ettiğini,,  Leylak kokusunun ruha şifa verdiğini , duygulara verdiği hissi öğrendim. Benim ruhumu dinlendirip LEYLAK KOKULU DÜŞLERİM devam ediyordu. Ardından LEYLAKLAR şiirimi yazdım.

               Anladım ki benim dört yapraklı yoncam leylaktı artık bana şansı leylak kokuları getirecekti. Etrafa yaydığı büyülü frekansı bakalım kimlere etki edecekti. Bugünlerde şifalı frekansını yayması tek dileğimdir.

LEYLAKLAR

Gölgeli hüzünler dağılsın diye

Güneşe bakarım yüzüm gülünce

Kirpiğimde yazar gölgesi diye

Leylaklar dökerim bahar gelince

Esaret altında efsuni ruhum

Başım döner ılık eser sabahım

Dudağımda sevinç güçlü silahım

Leylaklar kokarım huzur dolunca

Eflatun rengine kapılmış gönül

Dalarken engine özlemle anıl

Yüreğim yangına dayanmaz yanıl

Leylaklar dikerim vuslat olunca

Sözlerin başını almış giderken

Pamuktan kalbimi hasat ederken

Çığlıklarım düşer toprağa erken

Leylaklar sökerim hasret kalınca

Derinlerde kıvrım kıvrım dönerken

Kederli sorular sorma yanarken

Anılara dalıp sevip anarken

Leylaklar takarım güller solunca