"Hayal hakikatin gıdası,Hakikat de hayalin hasılasıdır;Hayali olmayanın, Hakikati olmaz!" İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar..(Agah)
SÖZ..
Eğer Sözün varsa! “Nefsine” söyle;
“İkrarı sükut’ta boğma güzelim”,
“Önce aklı,sonra izanı dile”;
İrfanı meclis’ten kovma güzelim..
Alimin irfanı! Dünyaya değer;
Kadrini-Ruhuna sarmışsa eğer,
O zaman kainat O’na baş eğer;
İhsanı başından savma güzelim..
“Cahilin dediği” gam verir sanma;
Onu dinle! lakin-Sözüne kanma”,
“Bilmek nur, bilmezlik belki nar amma”;
İnsanı ‘cehlinden’ dövme güzelim..
“Ahlak kıt! İnsanlık kör/sağır ve küt;
Aklınla! Erdemi besle ve büyüt”,
Ne “Beni” zem eyle, ne “Seni” küçült;
Lisan-ı halinden “sövme” güzelim..
Bir doktor hastadan kaçar mı peşin?
“İnsanı incitmek olmasın işin!”
Sözünü sunmadan bin kere düşün;
İzanı aklından soyma güzelim..
“Kişinin rütbesi “işinde” yürür;
Vicdanı aklına sarmazsa durur!”
İfsat-ı nefis’te her bir şey kurur;
Mizanı dalından oyma güzelim..
Bir kalbi kırarsan,”gök” olur ateş;
Gel “yer’i” dilinle yakma be kardeş,
Arif ol,ilminle sök cehli ve deş;
“Nisyan-ı Nefsine” uyma güzelim..
Akıl bir nurdur ki! Sende emanet;
Bilmesen zulümdür, bilsen saadet,
Tart/SÖZ’Ü! Hizmete yol versin rahmet; İmkanı ilzam’a koyma güzelim. (İHB/Şiir Pazar Şiirleri-15 Eylül 2017/İstanbul)
MİLLET..
Bağımsız bir vatan ile ortak/kültürel bir dilekte;
Buluşup,yaşamaya-Hasreden bir unsurdur-Millet,
Aşkla,keder/kıvançta-coşkuyla “Tek yürek-tek bilekte..”;
Ve ilelebet kalmaya-Azmeden bir şuurdur-Millet
Eğer ki erdemsizliğe müptela olmuşsa-Bir Millet;
Artık onu kaskatı sarmıştır dermansız- Bin/bir illet,
“Böyle Bir millet zengin de olabilir,fakir de-lakin”;
O Memlekette asla eksilmez!Hem bela-hem de zillet.
Öyle ise “BİR’İ” olmalı, diri ve iri olmalı;
Sarıp/kucaklamalı insanı-sevip/okşamalı,
“Derdiyle hemdert olmalı Ve neyin varsa paylaşmalı”;
Çünkü! Varlıkta ve yoklukta “Bir Ve pür olmaktır”Millet..
İHB/Şiir Pazarı Şiirleri-27 Mayıs 2016/Adıyaman)
NİRENGİ...
Artık mehtap da solgun, kalmamış hiç ahengi;
Sanki şavkında ölgün-sararmış Ay’ın rengi?
Şimdi kara vicdanlar mala/mülke meftundur;
İnsanların kalbinde kalmamış bir nirengi..
Din müminin ömründe-ruhunun ceht direği;
Şimdi onu andıkça,titremiyor yüreği,
İlm’i kör, dil’i suskun;Gönül evi merbuttur!
Alimlerin ilminde kalmamış bir nirengi..
Artık gazele girdi-yandı gülün mihengi;
Döndü hazan mevsimi-söndü bülbülün dengi,
Şimdi irfan meclisi delikli bir kalburdur;
Arifllerin dilinde kalmamış bir nirengi..
Hayat/Memat yolunda sevgi bakidir-Sevgi;
Her şey fani,her şey boş-ibreti ruhun sengi,
Zaman dediğin törpü ömre nar-ı hamurdur;
İdraklerin telinde kalmamış bir nirengi..
Ey Sen nefsinde derdest,dünyaya meftun Sen ki;
İbretini alırsan-Adam olursun belki,
Mal/mülk dediğin şu şey-Sırtında bir kamburdur;
Emirlerin halinde kalmamış bir nirengi..
Erdemlik yok,sevmek yok-Selam pinhandır sanki;
Şimdi Haklı derdesttir -sinmiş edebin cengi,
Adil yok/adalet yok!HAK yürekte metfundur;
“ÖMERLERİN” hükmünde kalmamış bir nirengi..
(İHB/Şiir Pazarı Şiirleri-07.Eylül.2014/Adıyaman)
GURBET’TEKİ ADIYAMAN
“Sıla’dan-Gurbet’e/Bir Irgat Kent..”
Bir“SILA ÖZLEMİ” çöker içime,
“GURBET YOLLARINA ATINCA BENİ”;
“Ansızın “içimden” kavrulur çime”;
Gözümün hasreti-RESMEDER SENİ..
Dolanır dilime “GURBET TÜRKÜSÜ”,
O “KISIR DÖNGÜNÜ” söyletir bana;
“KURULUR UFKUMA HASRET KÖPRÜSÜ”;
Beni (mahzun/mahcup)GETİRİR SANA..
Çaresiz kalsam da-bulurum derman;
Derdinin acısı sarınca Beni,
“O SUSKUN HALİNE OLURUM FERMAN”;
İnsafsız (ÇOBAN’IN)-VURUNCA SENİ..
KALEMDE NİYAZIM, KAĞIT’TA YAZIM;
“Ben senin derdini dert ettim Bana!”,
DİLİMDE AVAZIM-AĞIT’TA SAZIM;
“Ben kendi kendimi bent ettim Sana”..
Bak! (Yine zem etmiş)-İDRAKSIZ DİYE;
Sahibin geçinen “ŞEHREMİN” Beni,
Halbuki “BEN ONA VERDİM HEDİYE”;
Ki! ”AKLIMLA YAŞAYIP/YÖNETSİN SENİ”..
BİLİRİM IRGATLIK BAŞINA BELA;
Ki! Hala (GÜR SESİN)gelmiyor Bana,
“UYGARLIK YOLUNA BİR ADIM KALA!”,
Neden! ŞU KÖR TALİH GÜLMÜYOR SANA”??
(İHB/23.Ekim.2010/03 Şubat 2017--İstanbul)