Yine bayram sevinciyle sabah erken kalkıp bayram için alınan pembe elbisemi giymek için sabırsızlıkla bekliyorumdum. Çok arayıp sonunda bulduğum pembe ayakkabılarımda yanında çok şık duruyor. Annem günler öncesinden baklavaları açıp hazırladı börekleri açıp dolmaları sardı babam ise bayram namazından çıkar çıkmaz kurban kesmeye başladı ve ardından mis gibi kokan kavurmalar ...
Herkes masaya oturmadan bayramlaşmaya başladı ve tabi her bayram olduğu gibi bayram harçlıklarım verildi ve ben çocukların en mutlusu oldum. Uzun uğraşlarla yapılan yemekler bir çırpıda yenip tükendi komşularla paylaşmak için ayrılmış kurban etlerini vermek benim görevimdi nihayet bayramlığımı giydim annem saçlarımı örüp kurdele ile fiyok yaptı .Tek tek komşuların bayramını kutlayıp ellerini öptüm elimde çeşit çeşit rengarenk şekerlerle bir poşet dolusu eve geldim. Şeker yemeyi sevmezdim evden de aldığım bir avuç şekeri ekleyip belki yüzlerce şekeri evimizin üst sokağında sosyal hizmetlerin çocuk esirgeme yurdunda yetişen o küçük çocuklara götürüp paylaşırdım. Onlarla oyunlar oynadıktan sonra evimize geldim. Annemler büyükleri ziyarete gideceğiz diye benide götürdüler o zamanlar gittiğim evlerde sıkılıp usansam da sesim çıkmadan herkesi dinlerdim konuştukları konular pek ilgimi çekmese de biliyormuş gibi bir söz söylerdim sen büyümüşte küçülmüşsün derlerdi bana gülüp şaka yapıp beni severlerdi. Akşama kadar bu ziyaretler sürerdi ertesi gün bazı akrabalar da bizlere gelirdi. Bayramın son günü ise annemin arkadaşları komşular tanıdıkların ziyaretiyle tatlı bir yorgunlukla bayram biterdi.
Şimdi ise ... bayramlar pandemik oldu ne kurulan sofralar keyifli ne de o sohbetler neşeli nerde o eski bayramlar...Herkesin bayramını kutluyorum büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlèrinden öpüyorum. İyi BAYRAMLAR..
