Bizi anlamayan, sadece kendi haklılığına inanan, kendini melek zanneden, her dakika dürüstlüğünü dile getiren kişilerden en büyük darbe geldiğini unutmayalım

Hayat çok kısa dostlar... Gece rüyamda rahmetli annemin sesini duydum. Kızım diye seslendi uyandım. Uyku kaçınca, İster istemez geçmişe döndüm. Bir çok şey aklıma geldi. Yaşananlar, hatıralar bir bir ziyaret etti aklımı...

Annem Parkinson hastalığıyla mücadele ederken, hastalıktan dolayı mimikleri kaybolmuş, donuk bir ifade almıştı yüzü... Mimiklerini kullanamıyor, ne gülebiliyor ne de kızabiliyordu. Bir konserime götürmüştüm ve orada bir arkadaşım, annemin ona surat yaptığını, kötü baktığını düşünmüştü ve ben onu zor ikna etmiştim bu durumun hastalığın etkisi olduğunu. Belki de ikna olmadı bilemem... Bir başka arkadaşım geçmiş bir zamanda "kullanmak kelimesini işe yaramak" manasında ifade ettiğimde, o kendi istediği gibi algılayıp, yanlış anlayıp bana bağırmıştı... Bir diğer tanıdığımın, başka ortak bir arkadaşımızın ,Facebook sayfasını beğenmediği için alındığını ,bunu sorun haline getirdiğini ve altında bir neden aradığını, sorguladığını biliyorum...Bunun gibi bir çok şey sabaha kadar aklımda dolaştı durdu...

Ben dargınlık nedir bilmem ama duyuyorum , görüyorum insanların yazılarını ifadelerini, birbirlerine hitaplarını, davranışlarını... Hem şaşırıyorum, hem de üzülüyorum. Facebook çıkalı zaten herkes bilirkişi , sanatçı, manken... Herkes herkesi eleştiriyor. Çok aktif kullanmadığım için açtığımda tesadüfen görüyorum, hakikaten en yakınınızdakiler alakasız kişilere yorum ve beğeni yapıp, kasıtlı olarak sizi pas geçiyor. Sayfanızı yok sayıyor...Zamanında samimi olduklarını görmezden geliyor... Aslında çok komik bir durum

Gereksiz alınganlıklarla, kin duygularıyla, kıskançlıklarla ömrümüzü tüketmeyelim. Defolarımızı tamir ederek yaşamayı öğrenelim. Bizi anlamayan, sadece kendi haklılığına inanan, kendini melek zanneden, her dakika dürüstlüğünü dile getiren kişilerden en büyük darbe geldiğini unutmayalım. Zaten hayat, herkese, olumsuz bir çok şey yaşatıyor. Bir de etrafımızdakilere kendimizi anlatmak için mücadele vermeyelim. Etrafımda sayısız güzel dost, arkadaş ve öğrencim olduğu için huzurlu ve mutluyum... Canım diyeceğim çok kişi var gerçek olan...Gerisi yalan...

2 haftadır ablamla yeni bir hastane serüvenine başladık. Sıkıntı yaşayan hasta ve yakınlarına bakınca, bunların hepsi komik geliyor bana ve zavallılık olarak değerlendiriyorum bu durumu... Sağlık, en büyük varlık... Sağlığımız yerinde olsun gerisi boş. Hepinize sağlıklı günler diliyorum