Ancak yangın kontrol edilemez bir hale gelmişti. Kadın, kocasının bıraktığı son hatıra olan evini kaybetmenin acısıyla diz çökmüş, gözyaşları içinde kalmış
"Hatıraların Alev Aldığı Ahşap Ev: Kocasından Kalan Son İz"
Kadının yaşadığı zorlu anlar, eski ahşap evin ateşe verilmesiyle başlamıştı. Çocukları, kendi hayatlarını kurmak için annelerini terk etmiş, bıraktıkları ev ise alevler içinde yanıyordu. İftar yemeğini hazırlarken başlayan yangın, sadece evi değil, kadının yaşamını da yerle bir etmişti.
Ocağın alevleri perdeye sıçramış, kadın çaresizce alevleri söndürmeye çalışmıştı. Ancak yangın kontrol edilemez bir hale gelmişti. Kadın, kocasının bıraktığı son hatıra olan evini kaybetmenin acısıyla diz çökmüş, gözyaşları içinde geçmişe özlemle bakıyordu.
İtfaiye ekipleri hızla olay yerine ulaşmış, alevlere karşı mücadele veriyorlardı. Ancak kadının yüreğindeki yangın, evin yanmasından çok daha derindi. Çocukları, kendi yuvularını kurmuş ve annelerini terk etmişlerdi. İtfaiyeciler, kadını teselli etmeye çalışsa da içsel yangını söndürmek zordu.
Üzgün bir şekilde kadın, kocasından miras kalan son izi de kaybetmenin hüznüyle karşı karşıyaydı. Evsiz kalmış, çocuklarına yük olmak istemeyen kadın, geleceği düşünerek derin bir çıkmaza sürüklenmişti. İçsel bir çaresizlik içinde, nereye gideceğini düşünüyordu.
Belki de bu zorlu süreç, ailenin tekrar bir araya gelmesi için bir fırsat olabilirdi. Kadın, çocuklarıyla iletişim kurarak yardım istemeli ve bir çözüm bulmalıydı. Belki de dayanışma, onlara yeni bir başlangıç sunabilirdi. Ancak bu trajediden sonra, kadının yaşamı hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaktı.
