Bu sabah ,telefon çalmasıyla uyandım ,baktım iki kere arka arkaya çaldı ..Annemin arkadaşı Emine ablanın Kızı Ayşe

Bu sabah ,telefon çalmasıyla uyandım ,baktım iki kere arka arkaya çaldı ..Annemin arkadaşı Emine ablanın Kızı Ayşe diye kaydetmişim ..Birden yüreğim hopladı ,acele geri döndüm ..Yüreğim ,bir keman oldu ,telleri acı acı feryat etti biran .. ..Anneciğimin mahalleden en yakın arkadaşı ,üstelik akrabası ..Bir de Muammer Teyze vardı ,bu yıl içinde rahmetlik oldu ..Bu ikisiyle annem , bıdırdaşır dururdu . Telefonu açtım ,kimsin ?diye Emine ablamın sesi ..Benim ben Ayşe düzceden ,Sevim in büyük Kızı dedim ,Nasılsın iyi misin dedim ..iyiyim ,anneme bakıyorum dedi ,annem çok iyi ,senin ki nasıl ,sen nasılsın ,çocuklar iyi mi dedi ..Ne diyim annem iyi selamı var dedim ,bir şeyler söyledi içinden anladığım Sevim abla ..yüreğim burkuldu ,canım acıdı ,ağlayamıyorum ki gözümden yaş ta gelmiyor ..Birden can havliyle ,seni çok özledim ,çok seviyorum dedim ..yaa dedi yaa tekrar söyler misin dedi .Tekrar ettim seni çokk seviyorum diye .. Hadi iyi günler sana dedi kapattı telefonu ..Ben yine sardım gerileri ..Emine ablam annemin kankasıydı ..bizim sokağın sonunda ahşap ,evleri vardı ..Arif dayının hiç oğlu olmamış iki Kızı ..Biri emine ,biri Fatma ..Eskiden iş çok .. Arif dayının tarlaları çok ,patates eker ,iki kızına da iç güveysi aldı ..kardeşi Fatma’nın hele düğününü hatırlarım ben ..Uzun boylu bir eniştemiz vardı ,çok erken rahmetlik oldu ..Emine ablayla çok anılarım var ..Eskiden,çocukluğumuzda çat kapı ..çok giderdik komşulara ..Dış ta avluya açılan büyük bir kapıyı itersin ,zor itersin ,ağırdır .Gacur gucur açılır doğru alt kattaki odaya girersin ..Odada hatırladığım ;duvarlar boydan boya Sergen ,üstünde çeyizlik ,bakırlar ..boy boy ..camın önünde biz set derdik ,uzun ,sert yastıklı sedir ,ortada hemen oturuverdiğimiz sofra ..teneke talaş sobası ,o zaman kömür yok ,kömür tuğlalı sobalar yok ..Onlar da bizim gibi ya talaş ,ya odun yakarlardı ..Soba o kadar kızgın olurdu ki ,dışı kıpkırmızı kızarır,içinden zaman zaman çöken talaşın kıvılcımları dışarı saçılırdı ..Pof diye ses çıkarırdı ,korkmazdık hiç ..Sofraya gelenler ,hala tadını bulamadığım ;bolunun helvalı patatesi ,annemin deyişiyle ,yazdan yapılan balmumu gibi turşu ve bir de küle gömülü soğan ,yanında da evde yapılan meşhur bolunun patatesli ekmeği .. Bir iki sene önce uğradığım zaman ,hatırlamıştı ..Gelin de yapayım size patates haşlaması dedi , biz hala gideceğiz ..Bir unutmadığım da lise yıllarında ..kardeşlerimi ve beni babam bisiklet sürmemize izin verirdi ,hiç aaa demeyin ..o zaman kızlar okutulmazdı ,bisiklet çok absürt bişey ..çok güzel manevralarım vardı ,araba kullanırken hiç sıkıntı çekmedim ,direksiyon hakimiyetim o zaman da oluşan ,hızlı refleks olabilir ..Babamında motosikleti vardı ,mobilet ..markasımıydı ki mobilet derdik ,şöyle bisikletten hallice bişey ..Şimdikiler gibi sağdan ,soldan geçip ,bizi korkutan ,koca motorlardan değil .. Bineyim mi baba dedim ,bin dedi ..çalıştırdım ,iki kere kolundan gaz verdim ,pedalı kaldırdım ..Bir uçtum ,ne gaz ne fren ..Doğru Emine ablaların koca kapısına bir vurdum ..Allahtan kapı sağlam ,birkaç sıyrık yara ,biraz çektim ..İyi ki kapıyı kırmadım ,Arif dayı titiz ..ne yapardım bilmem ..çocuklarım bile avludaki samanların içinde ,az savaşçılık oynamazlardı ..yani kaç nesil anısı saklı evin ..Benim Emine ablam ,annemin pazar arkadaşıydı ..ikisine de pazartesi özgürlük ..Alırlardı eski pazar arabalarını ellerine ,yoldan geçenlerin kulaklarını tırmalayarak ,pazara bir giderlerdi 4~ 5 saat gelmezlerdi ..Bir baştan bir başa önce kalite kontrolü ,bir baştan bir başa fiyat kontrolü ..kaç kez gidip gelirlerse de sonunda ,ucuz ve kaliteyi bulurlardı .. Valla ben bi pazara giderim en fazla 15 dakika ..o zaman pazar ,bir kaçış ,eğlence ..ta stadın ordan çeke çeke getirirler arabaları .. Emine ablacığım ,dertli evladını eşini kaybetmiş ,annem desen çalışıyor bir yandan beş çocuk ,bir de babam 6 çocuk ..Dert olmaz mı ,pazar yolları dile gelse de,söylese .. Emine ablamın eşi esnaftı ..iki çocuğu vardı büyük oğlu Mehmet’e ,matematik gösterirdim ben ,çok iyi ,efendi bir çocuktu ..o yıl mühendislik kazanmıştı ,benim emeğim ya ,çok sevinmiş ve gururlanmıştım ..Mehmet ,gurbete gittiği ilk yıl lösemi oldu vefat etti ..Hala unutmam , içim yanar .kız kardeşini de meğerse çalıştırmışımm,sadece o değil ki mahallenin problem çözücüsüydüm ..Komşumuz Hayriye teyze ,torununa bakardı ..Kapıp gelirdi kızın okul defterini ,Ayşe ,Bedia .. boblem derdi o ,boblemlerini çözemedi ,Yardım eder misin derdi .. Demek o zamandan beri problem çözücüymüşüm ..Emine ablam sadece Kızı ,Ayşecikle kaldı ..şimdi Ayşe ona bakıyor ya , kendini annesine bakıyor sandı demek ki ..Hey hak ,canım benim .. yine deştin yaramı ..Ayşe’yle yeğeni ömür , bana arkadaş ..kızlar ,okuduysanız ,sarılın öpün benim yerime ,inş ben de geleceğim ,patates yemeğe ..Rabbim sağlık versin ..sesini duydum hamdolsun ..anneciğime de Allah rahmet etsin bu arada bu yazıyı yazarken ,bir iki kere daha çaldırdı ,açmadım şimdi o üzülecek hatırlamadığına , ben üzülecek hatırladığıma .. a n ö