Kıymet ŞAHİN
Tüm Makaleleri
Yazar
ANNELİK!
Öncelikle yapamadıklarım, kusurlarım için özür diliyorum sizden güzel yavrularım.. Becerdim ya da beceremedim…
ÇOCUKLUĞUMUN ÖCÜ HİKÂYESİ
Evvel zaman içinde, mahallelerimiz henüz gökyüzü kadar geniş, korkularımız da kıldan ince, kılıçtan keskin iken… Bir kız çocuğu yaşardı; adı Kıymet’ti
RENKLERİM VE BENİMLE ÇOK MUTLUYUM!
Önce ben ve ailem geliyor. Sonra birkaç dostumla, hırslarından arınmış, beklentisiz, keyifli bir çevremle çok mutluyum.
KOKUSUNDA DİNLENDİĞİM!
Hep gülünmez ya hayatta… İnsan bazen sadece susar. Ben suskunlukla baş etmeyi öğrendim; çünkü bazı gözyaşları, başkalarının bakışına sığmaz.
KÜL OLDU MEMLEKETİMİN YÜREĞİ...
Her sabah, içimiz yangınla uyanıyor artık. Güneş bile doğarken utanıyor bu ülkeye. Gökyüzü kara bir kefen gibi örtülmüş başımıza. Bir yanda alevler,
MÜZİĞİN SESİNİ DUYMAYANLAR, DANS EDENLERİ DELİ SANIYOR!
Dansın en güzel halleri takıldı günceme. Satrançla ilişkilendirdim. Dans ve satranç nasıl planlı, ahenkli ve oyun karşı tarafın hamlesine göre ayak uydurmak!
"GÜLERDİK YARALARA RAĞMEN"
Diz kapağı kanamış ama gururundan ağlamamış bir kız çocuğunun Kıymet in iç sesi bu. Mahalle, toz, ip, kahkaha, düşmek, kalkmak ve gözyaşını içine akıtmak
YOLUMUZ SEVGİDEN DAHA ÖTE: (HİÇ)LİĞE
Aşklar havada savrulan yıldız tozları gibidir, Gelip geçerler, iz bırakırlar, ama sevgi… O, kadim bir zamanın kalbinde kök salan bir ağacın gövdesidir. Bilinmeyen bir yüzyıldan
HERKESİN ACISI KUTSALDIR !
“üzülme” demek, bir kalbin yangınına su değil, daha fazla alev taşımaktır. Çünkü herkesin hüznü başka, herkesin karası ayrı düşer yüreğine.. Ama hepsi kutsaldır.
Yanan sadece orman değil
Göz gözü görmeyen dumanlarda, sessizce can veren bir kaplumbağanın, yavrusunu bırakmayan bir kirpinin, dallarında yuva kurmuş kuşların çığlığı doluyor
KÖKLERİM VE DALLARIM!
Her yanım fındık ağaçları, Kimi eğilmiş yaşlı bir bilge gibi, kimi dimdik, hâlâ göğe mektup yazıyor yaprak yaprak. Atalarımdan kalma onlar…
SEVGİ NEDİR?
Bazen sessiz bir bekleyişte saklıdır. Sevgi, beklentisizce bir kalbe. Hiçbir karşılık beklemeden, sırf içinde kabaran o tarifsiz hissi taşıyabilmektir.
