Günah masumdur çünkü insani zaaftan kaynaklanır. Bir elmayı yeme isteği veya bir kadını arzulama gibi. Bu duygular herşeyden önce insanidir. Bu yüzden günah işlemek insan olmaktır. Çünkü hayvanlar ve melekler günah işlemezler. Allah bizi hem iyilik hem günah işleyebilmemiz için yaratmıştır.
Günah olmasa tövbe de olmayacak! Allah affetme sıfatını ancak bizim günahlarımızı bağışlayarak ortaya koyabilir. Bu yüzden onun gafur, rahim ve af sıfatları ancak bizim günah işlememizle tecelli eder. Allah'ın "siz günah işlemezseniz ben içinizden günah işleyecek bir kavim çıkarırım" demesi bu yüzdendir. Günahın suçtan farklı olarak her zaman masum bir yönü vardır. Suç irade ve kuvvetten, günah zaaftan doğar. Adam öldürmek kuvvetle mümkündür, güçlü bir öfke ve irade gerekir. Günah ise bilinçsizlikten, yenilgiden doğar. Havva, İblis'in verdiği elmayı yerken sonucunu düşünmemiştir. Oysa suç işleyen eyleminin sonucunun nereye varacağını bilir. Günah işleyen insan bilinçsizdir, nefsine yenilmiştir.
Çünkü insan günahlarıyla varoluşunu tamamlar. Mesela çocuk günahsızdır, günah işledikçe kişiliğini fark eder, büyüyüp olgunlaşır... Teolojik olarak baktığımızda günah insanı gökyüzünden yere indirmiştir(Adem). Suç insanı yeryüzünden göğe yükseltmiştir(İsa). Günah insanı olması gereken yere yani yeryüzüne sürmüştür. Suç ise insanı olmaması gerektiği gökyüzüne mahkum etmiştir. Gök tanrılar katıdır insanın o katta yeri olamaz! Bu yüzden İsa binlerce yıldır yeryüzüne inmek için can atmaktadır.
Günah; istek ve arzu, tövbe pişmanlıktır. İstek ve arzu olumlu, pişmanlık olumsuzluktur. Zira günah aşkınlık, tövbe içkinliktir. İncil'de dahi İsa "ben günahım" demekten kendini alamamıştır... Bu yüzden ben günahı tövbeden daha çok severim zira günah masumdur!
