hançer yaralarından nasibini almış ve hayatta yalnızlığı yaşamış insanların tek bir umudu olan gerçek samimi ve kötülükten uzak bir dünya da umarım bir gün temizlenip çıkabiliriz.
Bu kaçışların sonunda yorulmuş, hırpalanmış, gönlünün içi hüzün ve acıyla kavrulmuş, birilerini sevmiş ve o sevdiği kişiler de kötülüğü seçip menfaatinin gerektiği gibi davranmış, hançer yaralarından nasibini almış ve hayatta yalnızlığı yaşamış insanların tek bir umudu olan gerçek samimi ve kötülükten uzak bir dünya da umarım bir gün temizlenip çıkabiliriz. Aşağıda yazdığım şiir bu düşüncelerimin etrafında şekillenip yazılan bir şiirdir.
HERKES KAYIPLARDA
Herkes acıyla burun buruna
Kimi solusan benliğine kadar acı kokuyor
Kime baksam gözlerinde hüzün barındırıyor
Kimse kimsede yaşayamıyor
Herkes bir kayıplarda
Durmak bilmeyen zaman insanları çalıyor
Zaman acıları sadece öteliyor
Kimse sevdiğine sahip değil
Herkes bir yerlerde kendini cezalandırıyor
Doğrusunu bulmak değil
Yanlış yerde doğruyu aramak koyuyor insana
Ruhlar dünyasında herkes çöküşte
Delirmemek elde değil
Ya da bir ilaçla ayakta kalmamak
Ölüsü dirisi kimse bir şey anlamıyor
Herkes bir yok oluşta
Her kalbi olan bir yokuşta
Aramak, aramak, aramak
Ruhumuz dokunmayı bekliyor gibi
Bir ses duymak istiyoruz
Kulağımızdan girip kalbimize dokunacak bir ses
Arıyoruz, arıyoruz, arıyoruz
Bir merhameti
Bir sevgiyi
Bir umudu
Hepsini içinden barındıran
Rahmân ve Rahîmi
Evet, evet arıyoruz
Ulaşır mıyız?
Yoksa ulaşmadan bir kez daha ölür müyüz ...
Süleyman YÜKSEL
