Memleketim… İçinde kaç öykü, kaç nefes saklı, Adapazarı’nın taşına, En çok da Hendek’ine, Yaylalarına vurgunum ben,
MEMLEKETİME SELAM! ( Babaannemin Bahçesi düştü yolda aklıma)
Memleketim…
İçinde kaç öykü, kaç nefes saklı,
Adapazarı’nın taşına,
En çok da Hendek’ine,
Yaylalarına vurgunum ben,
Ben yayla kızıyım,
Rüzgarında çocukluğumun kahkahası var.
Bir çobanın sesinde,
Bir duman tüten yayla evinde
Beni çağıran geçmişim durur.
Oraya gitmek
Bir yolculuktan fazlası,
Kalbimin soluğu hızlanır
Adını duyunca bile.
Bekle beni memleket,
Hasretimle geliyorum,
Elimde özlem,
Gönlümde selam…
Ayaklarım toprağına değsin istiyorum,
Bir yayla çiçeği gibi
Susuz kalmış köklerim doysun.
Belki bir dere kenarında
Çocukluğumu bulurum yine,
Çamur olmuş dizlerimdeki şarkılarla.
Ve babaannemin, (şimdi halamın) bahçesinden ayrı bir havalı fındıklık, halam güzel sevimli bir evle taçlandırdı orayı.
Topladığımız sazlarla yaptığımız terlikleri anımsarım.
Parmak arası çamurlarda yürürdük,
Sanatçı yanımız ellerimize bulaşırdı.
Hayal kurardık,
Bir terlik, bir çamur, bir çocukluk…
Yüreğimiz en saf haliyle serilirdi toprağa.
Fazla mı dram yükledim bu satırlara?
Yok yok…
Adı özlem bu duygunun,
Sevdayla karışık bir özlem.
Memleketi sevmek
Bazen gözyaşıdır,
Bazen iç çekiştir…
Ama en çok
kavuşma düşüdür.
Yoldayım yaylam aç kollarını bekle beni geliyorum ..
KIYMET ŞAHİN /2025
