Bir radyo sesiyle başlardı günlerimiz… Sabah haberlerini dinler, ardından çalan bir türküyle kahvaltıya otururduk. Radyo sadece bir ses değildi...
gelmesini beklerken boynum bükülür içim ezilirdi kimseye ben babamı çok özlüyorum diye seni sevdiğimi hiç söylemedim babam sen de bana beni sevdiğin hiç söylemedin.
Bu bağlantı sizi https://www.gapolaygazetesi.com dışındaki bir siteye yönlendiriyor.